• αρχικη
  • τι ειναι και τι θελει το στασις
  • What stasis is and wants
  • επικοινωνια
  • ιστολογιο

στάσις

  • Επαναστατικη Θεωρια
  • Επικαιροτητα
  • Εργατικο Κινημα
  • Ιμπεριαλισμος
  • Ιστορια
  • Κοινωνια
  • Κυπριακο Ζητημα
  • Οικονομια
  • Πολιτισμος
  • Φιλοσοφια

Ο μαρξισμός που πλήττει

November 28, 2016

alastair_mackinven_marx

Η υπεράσπιση του μαρξισμού στη βάση του θεωρητικού του corpus αλλά και η διατήρηση των μαρξιστικών νεκρών θεωρητικών αναφορών του με σκοπό την καθαρότητα και την ορθόδοξη συνταγογραφία χειραφέτησης δεν είναι τίποτα άλλο παρά η ιστορική επιβεβαίωση της αδυναμίας ύπαρξης της πολιτικής και πρακτικής προέκτασης του μαρξισμού. Η εργατική τάξη που κατάφερε να πραγματωθεί ως μια κρατική υπόθεση στον 20ό αιώνα, δεν έχει πλέον την τόλμη αλλά ούτε και την ιστορική υποκειμενική συνθήκη για να μπορέσει να αντικειμενικοποιήσει την παρουσία της στο πραγματικό.

Δεν αμφισβητείται η ύπαρξη της εργατικής τάξη, ούτε ο αναγκαίος της ρόλος στην ιστορία. Αυτό που διακρίνεται σήμερα όμως σε σχέση με το κομμουνιστικό κίνημα και την υποτιθέμενα ήδη κρυστάλλινη μαρξιστική θεωρία είναι η πολιτική και διανοητική κατάπτωση του διανοούμενου μαρξιστή αλλά και της κομματικής προέκτασης και έκφρασής του. Ο Alain Badiou εκφράζει αυτή την ιστορική αναζήτηση για την καθαρότητα του μαρξισμού ως “θανατηφόρα ιατρική”, υποστηρίζοντας ότι “η διακήρυξη από τα κράτη, ή τα κόμματα ή τους ακαδημαικούς διανοούμενους, ότι ο μαρξισμός είναι υγιής δεν είναι παρά θανατηφόρα ιατρική” (Η πολιτική και η λογική του συμβάντος, Εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2008, σελ. 63-70).

Ο μαρξισμός βρίσκει σήμερα την ουσιαστική του λειτουργία εντός του πεδίου του στοχασμού, με τη βοήθεια του οποίου μπαίνουν οι βάσεις για την καταστροφή του μαρξισμού. Ο μαρξισμός βρίσκεται σε μια αδιέξοδη πολιτική και ιστορική φάση. Το αναστοχαστικό ιστορικό βλέμμα προς το παρελθόν γίνεται παραγωγικό μόνο αν δεν εγγράφεται στο ιστορικό γίγνεσθαι ως μια έτοιμη συνταγή ανάλυσης, θέσης και πρακτικής. Ο μαρξισμός ως σύστημα αυτοαναφοράς εγκλωβίζει το πολιτικό σε ένα μαρξιστικοποιημένο φιλοσόφημα και ως εκ τούτου, κτίζει μια αναφορά έξω από το αντικείμενο του μαρξισμού. Αυτή η διαδικασία έχει ως αποτέλεσμα την αυτοκαταστροφική λειτουργία, που μεταφράζεται μετά την πτώση της ΕΣΣΔ ως παρακμή του εργατικού κινήματος αλλά και των κομμουνιστικών κομμάτων, τα οποία διατηρούν ένα τελειωμένο ιστορικό κύκλο τεχνητά εν ενεργεία.

Με άλλα λόγια, ο μαρξισμός γίνεται ένα φιλοσόφημα, εγγράφεται δηλαδή στο πραγματικό ως μια ολοκληρωμένη ιστορική αφήγηση. Αυτό που επιβάλλει η πραγματικότητα του μαρξισμού είναι η προσπάθεια ν’ απεμπλακεί από το ιδεολόγημα της μηχανιστικής αφηγηματικής διαλεκτικής. Η πολιτική τόλμη της εγκατάστασης στο πραγματικό θα βοηθήσει την επανέναρξη του αιτήματος της χειραφέτησης με τους όρους που ο λαός επιζητεί αλλά δεν έχει τα κατάλληλα πολιτικά εφόδια να το επιβάλει. Το Brexit, για παράδειγμα, εκφράζει ακριβώς την αδυναμία ή και την τυπολογική πολιτική προβλεψιμότητα της μαρξιστικής και κομμουνιστικής διαλεκτικής απαντητικής σε κρίσιμες ιστορικές εποχές. Να το θέσουμε διαφορετικά· δεν υπάρχει καμία ταξική παρέμβαση και απάντηση μπροστά σε ένα πρωτοφανές πολιτικό κενό στην καρδιά του καπιταλιστικού πολιτισμού. Τα κομμουνιστικά κινήματα, σχεδόν στο σύνολό τους, έχουν απεμπολήσει από το θεωρητικό τους πεδίο τον μαρξισμό, ως ποιητικό αίτιο, και από την πρακτική τους ύπαρξη, την επαναστατική πράξη.

Είναι ιστορικά σημαντικό να αναφερθεί ότι “ο μαρξισμός αντλούσε την γενική αξιοπιστία του από κράτη που δήλωναν μαρξιστικά, από εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες υπό την καθοδήγηση μαρξιστικών κομμάτων, εργατικά κινήματα στελεχωμένα με μαρξιστές συνδικαλιστές” (ό.π., σελ. 63-70). Είναι προφανές ότι το συγκεκριμένο σύστημα ως πηγή προσδιορισμού του μαρξισμού όχι μόνο έχει παρέλθει αλλά δεν έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει πηγές άντλησης μιας ταξικής παρεμβατικής πολιτικής ισχύος. Οι μάζες, συνεχίζει ο Badiou, δεν αναφέρονται στον μαρξισμό και η τοπολογία της πολιτικής έχει ήδη αλλάξει. “Η ορθοδοξία του μαρξισμού δεν είναι τίποτε άλλο παρά η ετεροδοξία του σε ένα τυπολογικό πολιτικό που είναι ακόμα ακατοίκητο” (ό.π., σελ. 63-70).

Η παρανόηση της χρήσης της διαλεκτικής μεταφράζεται ως αντικειμενικότητα πάνω στην βάση μιας εσφαλμένης εντύπωσης για τον όρο της αντικειμενικότητας. Ο μαρξισμός σήμερα παραλύει μπροστά στην πραγματικότητα με αποτέλεσμα να διαμορφώνεται μια διπλή στρατηγικού τύπου αντίδραση. Από τη μια διακρίνεται μια οπορτουνιστική τύπου πολιτική, η οποία λαμβάνει φιλελεύθερες προεκτάσεις, και από την άλλη έχουμε μια θεολογικού τύπου πολιτική πίστη σε μια είδους μεταφυσικοποιημένης ιστορίας. Η διαλεκτική στη περίπτωση του κομμουνιστικού κομματικού ή κινηματικού μηχανισμού έχει τα χαρακτηριστικά της ακαμψίας του απόλυτου, της αποκαλυπτικής αλήθειας, της μη-εξεγέρσιμης δυναμικής και της μόνιμης διαδικασίας της διαλεκτικής ανεπάρκειας. Ως εκ τούτου, αυτό που παραμένει στη μονόπλευρη οντότητα του βλέμματος προς τον κόσμο είναι το γεγονός ότι δεν λαμβάνεται υπόψιν το σύνθετο μη-αυθύπαρκτο Είναι του ίδιου του πράγματος, με αποτέλεσμα ν’ απουσιάζει η παραγωγική αντίσταση του ενός προς το άλλο (Hegel, Η Επιστήμη της Λογικής {από την Εγκυκλοπαίδεια των φιλοσοφικών επιστημών, § 1-224}, Εκδόσεις Δωδώνη, 1991, σελ. 403, §194). Ο Μαρκούζε, έχοντας υπόψιν τη Λογική του Χέγκελ, μας υπενθυμίζει ότι η αντικειμενικότητα δεν είναι η εξ ορισμού αλήθεια αλλά μια διαμορφωμένη και παραγόμενη διαλεκτική σχέση. Συγκεκριμένα, ισχυρίζεται ότι “το κάθε πράγμα πρέπει να εννοηθεί σε σχέση με άλλα πράγματα, έτσι που αυτές οι σχέσεις να γίνονται ακριβώς το είναι εκείνου του πράγματος” (Λόγος και Επανάσταση, Εκδόσεις Ύψιλον, 1999, σελ. 81). Η απουσία μιας πραγματικής πολιτικής διαλεκτικής έχει ως αποτέλεσμα την αποξένωση της σκέψης από την πραγματικότητα και “η αλήθεια γίνεται ένα ανίσχυρο ιδεώδες φυλαγμένο στη σκέψη, ενώ ο υπαρκτός κόσμος αφήνεται έξω από την επίδραση της. Ο άνθρωπος, αν δεν κατορθώσει να ξαναενώσει τα χωρισμένα κομμάτια του κόσμου του και να φέρει τη φύση και την κοινωνία μέσα στο πεδίο της λογικής του, είναι καταδικασμένος σε αιώνια αποτυχία” (ό.π., σελ. 41).

Ο μαρξισμός έχει φτάσει στην αρχή του τέλους του κύκλου και γίνεται ακριβώς ό,τι ήταν η εγελιανή διαλεκτική για τον Μαρξ. Με άλλα λόγια, απουσιάζει από τη μαρξιστική σκέψη “η άρνηση που κάθε πράγμα περιέχει και καθορίζει το ίδιο του το είναι” (ό.π., σελ. 130). Ο μαρξισμός μεταφυσικοποιείται για να δημιουργεί τις δυνατότητες της διατήρησης της πολιτικής του παρεμβατικότητας στο πραγματικό. Η μεταφυσικοποίηση μιας αρχής, ενός συστήματος ή ενός ιδεολογήματος έχει το συστατικό της πολιτικής και ιστορικής ναφθαλίνης. Το να μένει εντός του μαρξισμού η κομματική και η κινηματική έκφρασή του, σημαίνει ότι έφτασε η μαρξιστική σκέψη να εγκαθίσταται εθελοντικά στην αποδοχή μιας ιμπεριαλιστικής ολότητας και συνεπώς να αρνείται να δημιουργήσει τον ακατοίκητο τόπο που ο λαός επιζητεί: έναν ακατοίκητο τόπο που δεν θα αρκείται σε καμία μεταφυσικού τύπου ερμηνεία ενός άπιαστου πολιτικού μέλλοντος και σίγουρα δεν θα στηρίζεται σε κανένα θεωρητικό σύστημα σωτηριολογίας.

Filed Under: Επαναστατική Θεωρία, Φιλοσοφία Tagged With: Μαρξισμός, Φιλοσοφία

στασις

στάσις (-εως), η (ουσ.): τοποθέτηση, στήσιμο, ζύγισμα, θέση, τόπος που στέκεται κάποιος, ακινησία, τρόπος που στέκεται κάποιος, κατάσταση, στρατιωτικό σώμα, φιλοσοφική αίρεση, παράνομη οργάνωση, κόμμα, επανάσταση, εμφύλιος πόλεμος, εμφύλια έριδα, διχόνοια, διαφωνία, διαίρεση, διαφορά.

stasis

stasis (n.): positioning, placement, weighing, position, place where one stands, immobility, way in which one stands, situation, military body, philosophical heresy, illegal group, party, revolution, civil war, civil conflict, dissensus, disagreement, division, difference.

Οι θεσεις μας για το κυπριακο ζητημα

Κατεβάστε τις θέσεις μας για το κυπριακό ζήτημα

Kıbrıs Sorunu Konusundaki pozisyonumuz

Kıbrıs Sorunu Konusundaki pozisyonumuz

Our position on the Cyprus issue

Download our position on the Cyprus Issue

Archives

  • October 2017 (3)
  • August 2017 (1)
  • July 2017 (2)
  • June 2017 (4)
  • May 2017 (6)
  • April 2017 (6)
  • March 2017 (5)
  • February 2017 (5)
  • January 2017 (2)
  • December 2016 (2)
  • November 2016 (2)
  • October 2016 (7)
  • September 2016 (7)
  • Facebook
  • Twitter

ετικετες

100 χρόνια Apple Badiou FARC-EP Hegel John Smith Kavazoğlu Microsoft Ένωση Αντίθεση Γεσυ ΔΔΟ Δίκαιο ΕΣΣΔ Εθνικισμός Εθνοσωβινισμός Επικαιρότητα Εργατικό Τραγούδι ΗΠΑ Ιμπεριαλισμός Ιστορία Καπιταλισμός Κολομβία Κυπριακό Κύπρος Λένιν Μάρξ Μαρξισμός Μεξικό Μισιαούλης Μουσική ΝΑΤΟ Ναρκοκαπιταλισμός Οικονομία Πάλη των Τάξεων Πάλη των Φυλών Ποίηση Πολιτική Οικονομία Πολιτισμός Συρία Τάξη Φιλοσοφία Φυλή Χέγκελ φασισμός

Προσφατες αναρτησεις

  • Alain Badiou: Κύριος και δούλος στον Χέγκελ – Δεύτερο Μέρος October 21, 2017
  • Alain Badiou: Κύριος και δούλος στον Χέγκελ – Πρώτο Μέρος October 17, 2017
  • Για την ιμπεριαλιστική σήψη και παρασιτεία και τη σημασία τους σήμερα October 10, 2017

Tags

100 χρόνια Apple Badiou FARC-EP Hegel John Smith Kavazoğlu Microsoft Ένωση Αντίθεση Γεσυ ΔΔΟ Δίκαιο ΕΣΣΔ Εθνικισμός Εθνοσωβινισμός Επικαιρότητα Εργατικό Τραγούδι ΗΠΑ Ιμπεριαλισμός Ιστορία Καπιταλισμός Κολομβία Κυπριακό Κύπρος Λένιν Μάρξ Μαρξισμός Μεξικό Μισιαούλης Μουσική ΝΑΤΟ Ναρκοκαπιταλισμός Οικονομία Πάλη των Τάξεων Πάλη των Φυλών Ποίηση Πολιτική Οικονομία Πολιτισμός Συρία Τάξη Φιλοσοφία Φυλή Χέγκελ φασισμός

Categories

Archives

made for you by stasis © 2019 back to top